| هزار جهد بکردم که یار من باشی | مراد‌بخش دل بی‌قرار من باشی | |
| چراغ دیده شب زنده‌دار من گردی | انیس خاطر امیدوار من باشی | |
| چو خسروان ملاحت به بندگان نازند | تو در میانه خداوندگار من باشی | |
| از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او | اگر کنم گله‌ای غمگسار من باشی | |
| در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند | گرت ز دست برآید نگار من باشی | |
| شبی به کلبه احزان عاشقان آیی | دمی انیس دل سوگوار من باشی | |
| شود غزاله خورشید صید لاغر من | گر آهویی چو تو یک دم شکار من باشی | |
| سه بوسه کز دو لبت کرده‌ای وظیفه من | اگر ادا نکنی قرض‌دار من باشی | |
| من این مراد ببینم به خود که نیم شبی | به جای اشک روان در کنار من باشی | |
| من ار چه حافظ شهرم جوی نمی‌ارزم | مگر تو از کرم خویش یار من باشی |
با پذیرفتن قوانین و شرایط شبکه کاوشگر نظر خود را درباره این غزل می نویسم: